Vandaag kreeg ik de opdracht om een toevallige voorbijganger uit te nodigen voor de lunch en een gesprek aan te gaan.

Gelukkig kwam er net een oude man met stok voorbij schuifelen die er wel wat hongerig uitzag dus ik besloot hem uit te nodigen bij de Fabriek. De man sprak Engels en was net op zoek naar een lunchtentje. Gezien hij slecht ter been was ging hij in op het voorstel om op de fabriek te komen lunchen.

Ik maakte een broodje voor hem klaar en een kop koffie en zo zaten we even later gezellig aan de lunchtafel. De oude man bleek een priester te zijn uit Canada en voor 2 weken op vakantie in Nederland (Haarlem). Omdat hij in de lonely planet had gelezen dat Deventer een mooie oude stad was had bij besloten de trein te nemen en onze stad te bezoeken.

We hadden geluk, want er was ook nog taart omdat onze collega jarig was en ondertussen  spraken we over alles; Deventer, Toronto (waar hij vandaan kwam), economie, geschiedenis, religie, etc. etc.

Na zo’n 1,5 uur bood een andere collega aan om hem naar de oude binnenstad te brengen. Hij wilde wel, maar zijn fysieke gesteldheid liet het hem niet toe. Maar dat vond hij niet erg. Hij vertelde dat deze spontane ontmoeting op de Fabriek, met een paar zzp’ers veel mooier was geweest dan een bezoek aan een paar oude gebouwen, en dat hij de trein weer naar Haarlem terug nam.

En zo zwaaiden wij hem uit. Het was een mooie hartverwarmende ontmoeting. En met een ode aan een oude priester van 84 jaar die de wereld met open ogen rondreist eindig ik deze blog.

Hulde aan Donald,  onze held van vandaag!