Stress en burn-outs zijn in de Westerse landen hard op weg beroepsziekte no.1 te worden. De oorzaak ligt niet zozeer in de hoeveelheid werk die men verzet als wel in de toenemende richtingloosheid en betekenisloosheid van die arbeid. Dat maakt onzeker waardoor je de neiging hebt harder te lopen zonder iets te bereiken. Daarnaast laat ons de klok in de steek. Was het voor het industriële tijdperk nog zo dat de natuur ons opnam in haar ritme van dagen, nachten en seizoenen, daarna was er de kloktijd die ons structuur bood. Weliswaar koud en meedogenloos maar je wist waar je aan toe was; je werkte van 8.00- 17.00 uur en dan was je klaar.
Nu is onze arbeid veelal outcome gestuurd; op enig moment hebben we iets op te leveren maar wanneer, hoe en waar we daaraan werken is onze eigen verantwoordelijkheid. Er is geen externe structuur, we moeten het hebben van innerlijke drang en dat is nog niet zo makkelijk. Voortdurend voelen we de dwang, we zijn nooit helemaal klaar en ontspannen. Voeg daarbij van buiten opgelegde targets waar je niets mee hebt en je bent reddeloos verloren. Nou ja, het zal je gebeuren, blij wordt je er in ieder geval niet van.

Om toch met hoop te eindigen; via  Centennialbulb zie je een gloeilamp die al meer dan 110 jaar brand. Het kan dus wel.