Mijn collega heeft nog een Nokia 6310. Een echte old-timer. En elke dag komt hij op een hele oude fiets naar het werk. Een oude fiets van een politie-agent uit de vorige eeuw, met een zadeltasje waar een pistool in past. In de vorige eeuw had je tenminste nog eens tijd om bij onraad rustig van je fiets af te stappen, je pistool te pakken, goed te richten en te schieten. Nu moet alles snel. Het pistool moet binnen handbereik zijn, anders ben je te laat.

Hetzelfde geldt voor je smartphone. Deze moet net als het pistool binnen onmiddellijk handbereik zijn. Om altijd bereikbaar te kunnen zijn en niets te hoeven missen.

Toch is altijd bereikbaar zijn niet altijd goed voor je. BMW, het Duitse autoconcern, bekend om zijn snelle auto’s wil met werknemers afspraken maken over de tijden van de dag waarop ze niet bereikbaar zijn. Op die manier moet worden voorkomen dat er te veel vrije tijd opgaat aan het behandelen van e-mails voor het werk en ander overwerk. Met de afspraken gaat BMW branchegenoot Volkswagen achterna.^⁠1

Dat is mooi, want naast het feit dat je er meer vrije tijd door krijgt, geef je jezelf ook weer eens de kans om je te vervelen. Nu wordt bij elke beginnende mogelijkheid tot verveling de smartphone tevoorschijn gehaald om de tijd te „doden”. Dán mis je pas iets! Brodsky, een filosoof schrijft daarover “Als de verveling je overvalt, ga er dan in onder… Verdrink erin, ga tot de bodem”. Hij vindt dat je juist de verveling op moet zoeken, aanvaarden en verduren, omdat er achter die immense leegte een bron van creativiteit schuilgaat.^⁠2

Het mooiste zou natuurlijk zijn als BMW daad bij het woord voegt, de smartphone afschaft en iedereen weer een goede oude Nokia 6310 cadeau geeft. Iedereen weer vrije tijd en kans op verveling. Dat is pas een mooie secundaire arbeidsvoorwaarde!

¹ Volkskrant 17 feb 2013

² http://ilseonderzoekt.wordpress.com/2011/07/23/waarom-verveling-goed-is/

Heb je ook behoefte om even niet bereikbaar te zijn? Check dan onze lente-aanbieding Sabbatical Spring

We zeiden het al eerder. Iets groots begint vaak met iets kleins (zie vorige blog). Het begon in november vorig jaar toen we in de Fabriek de 400-jarige vriendschap tussen Nederland en Turkije vierden met een lunch waarbij 20 ondernemers uit Deventer van Nederlandse en Turkse afkomst aanwezig waren. De lunch was een groot succes en resulteerde in het voornemen om in het voorjaar van 2013 een gezamelijke studiereis naar Istanbul te organiseren.

Het voornemen was niet loos want afgelopen april zijn wij met 10 Deventer ondernemers naar Istanbul afgereisd. De reis was mooi, of eigenlijk meer dan mooi. Het was een masterclass Turkije waarin we in hoog tempo het land hebben verkend; zowel cultuur, natuur, bouwkunst, zakendoen, en de Turkse keuken kwamen aan de orde. De gastvrijheid waarmee dit alles ging gepaard was hartverwarmend; de Turken nemen geen genoegen met half werk dus bij elk bezoek werden we verrast door een heerlijk ontbijt, lunch of diner.

Ook de samenstelling van ons multi-culti gezelschap was bijzonder. Ieder zijn rol en ieder zijn vrijheid. Selma presteerde het om op hoge hakken van minstens 15 cm de stad door te lopen, Celal kon instant zaken voor elkaar krijgen en Mutlu vertaalde als een professional. Alles was tot in de puntjes geregeld. Er is gelachen, gehuild, gepraat en geluisterd. De vriendschap is hechter geworden en de plannen voor een nieuwe studiereis staan in de steigers.

Deventer ondernemers op bezoek bij het Nederlandse consulaat in Istanbul.

Wat ons betreft mag het in de openbaarheid gebracht worden. Istanbul en Turkije hebben er sinds onze reis een paar grote fans bij. En zakendoen in Turkije? Kansen te over! Met een groei van zo’n 5,6 % per jaar is de economie in Turkije in tegenstelling tot de eurozone “booming”. Vergrijzing is hier een onbekend fenomeen. De politieke situatie is stabiel en de wegen naar het Oosten maar ook naar het Westen liggen open. Kortom, een grote jonge bruisende bevolking op de grens van Europa en Azie, met een gezonde financiële sector vraagt om interesse vanuit onze kant, of Turkije nou wel of geen lid is van de euro.

Iets groots begint vaak bij iets kleins, iets onverwachts, een initiatief dat wordt genomen door één of twee mensen die even de focus verliezen en het gebaande pad verlaten. En dat is precies de filosofie van SabbaticalNu. Doe eens iets onverwachts, geloof je hart, verlaat het gebaande pad en zie wat er van komt. Voordat je het weet eindigt het in iets moois en had je het -achteraf- nooit willen missen!

Mocht je interesse hebben in onze vervolgreis die in de herfst gepland staat kom dan naar de presentatie van onze studiereis op 7 juni om 18.00 (aanvang 17.30) in de Fabriek (Sijzenbaanplein 14 in Deventer) of neem contact op met Floor.Weijman@gmail.com. De vervolgreis zal ingaan op een aantal thema’s zoals duurzame ontwikkeling, alternatieve energie, marketing, (interculturele) coaching, en wat geïnteresseerde deelnemers nog meer aanbrengen.

Floor Weijman (06-81202966)

SCHIET NOU EENS OP!
RUIM NOU EENS OP
IEDEREEN HEEFT HAAST
MAAR WAAR WILLEN ZE NAARTOE?!

HET ENIGE WAAR JE NAARTOEWERKT IS DE DOOD
UITEINDELIJK GAAT IEDEREEN
MEN VINDT DAT JE MOET GENIETEN
NOU WAAROM DOET GVD DAT DAN NIEMAND
NIEMAND WAT BOEIT HET

STIEKEM WIL IEDEREEN ZICH AAN DE REGELS
HOUDEN
EN OP TIJD KOMEN
SNEAKY PEOPLE
DURTY BASTERTS

EVA (13 jr)

Tegenwoordig is het heel bijzonder als een stel haar 25-jarige bruiloft viert. 50 jaar bij elkaar blijven is al helemaal een unicum. Bij vriendschappen is dit anders. Sommige vriendschappen zijn zo hecht dat zij een mensenleven overstijgen. Ze worden doorgegeven van generatie op generatie. Neem bijvoorbeeld de 400-jarige vriendschap tussen Nederland en Turkije. 400 jaar geleden kwam de eerste diplomaat aan land in Turkije en sinds die tijd is er een relatie tussen beide landen.

Willem en ik dragen Turkije een warm hart toe en kwamen daardoor op het idee dat deze langdurige relatie gevierd moest worden en organiseerden daarom een lunch voor Deventer ondernemers die werkzaam zijn in de Fabriek en voor Deventer ondernemers met Turkse roots.

De lunch was een groot succes. 6 ondernemers met een Turkse achtergrond en 15 ondernemers uit de Fabriek zaten gisteren bij elkaar aan tafel om samen te praten over het ondernemerschap en andere mooie zaken van het leven.

Mark Verhijde, één van de deelnemers van de Fabriek, vertelde een verhaal over zijn ervaring met het Turkse ondernemerschap; het feit dat de wereld groter is dan Deventer, de behulpzaamheid van de Turkse ondernemers, maar ook de Turkse handelsgeest zijn zaken waar wij nog veel van kunnen leren.

Het bruiste tijdens de lunch. Iedereen was enthousiast en unaniem vonden we dat we dit initiatief moesten vervolgen. En het vervolg komt er; een gezamenlijk diner met de Turkse ondernemers staat in de planning, binnenkort organiseren we gemeenschappelijk een schouwburgborrel en als klap op de vuurpijl is het initiatief ontstaan om volgend jaar in de lente een studie/business reis naar Istanbul te organiseren.

Iets groots begint vaak bij iets kleins, iets onverwachts, een initiatief dat wordt genomen door één of twee mensen die even de focus verliezen en het gebaande pad verlaten. En dat is precies de filosofie van SabbaticalNu. Doe eens iets onverwachts, geloof je hart, verlaat het gebaande pad en zie wat er van komt. Voordat je het weet eindigt het in iets moois en had je het -achteraf- nooit willen missen!

Op naar de 500 jaar!

Ile neşeli tebrik,

Floor Weijman

Stress en burn-outs zijn in de Westerse landen hard op weg beroepsziekte no.1 te worden. De oorzaak ligt niet zozeer in de hoeveelheid werk die men verzet als wel in de toenemende richtingloosheid en betekenisloosheid van die arbeid. Dat maakt onzeker waardoor je de neiging hebt harder te lopen zonder iets te bereiken. Daarnaast laat ons de klok in de steek. Was het voor het industriële tijdperk nog zo dat de natuur ons opnam in haar ritme van dagen, nachten en seizoenen, daarna was er de kloktijd die ons structuur bood. Weliswaar koud en meedogenloos maar je wist waar je aan toe was; je werkte van 8.00- 17.00 uur en dan was je klaar.
Nu is onze arbeid veelal outcome gestuurd; op enig moment hebben we iets op te leveren maar wanneer, hoe en waar we daaraan werken is onze eigen verantwoordelijkheid. Er is geen externe structuur, we moeten het hebben van innerlijke drang en dat is nog niet zo makkelijk. Voortdurend voelen we de dwang, we zijn nooit helemaal klaar en ontspannen. Voeg daarbij van buiten opgelegde targets waar je niets mee hebt en je bent reddeloos verloren. Nou ja, het zal je gebeuren, blij wordt je er in ieder geval niet van.

Om toch met hoop te eindigen; via  Centennialbulb zie je een gloeilamp die al meer dan 110 jaar brand. Het kan dus wel.

Vandaag kreeg ik de opdracht om een toevallige voorbijganger uit te nodigen voor de lunch en een gesprek aan te gaan.

Gelukkig kwam er net een oude man met stok voorbij schuifelen die er wel wat hongerig uitzag dus ik besloot hem uit te nodigen bij de Fabriek. De man sprak Engels en was net op zoek naar een lunchtentje. Gezien hij slecht ter been was ging hij in op het voorstel om op de fabriek te komen lunchen.

Ik maakte een broodje voor hem klaar en een kop koffie en zo zaten we even later gezellig aan de lunchtafel. De oude man bleek een priester te zijn uit Canada en voor 2 weken op vakantie in Nederland (Haarlem). Omdat hij in de lonely planet had gelezen dat Deventer een mooie oude stad was had bij besloten de trein te nemen en onze stad te bezoeken.

We hadden geluk, want er was ook nog taart omdat onze collega jarig was en ondertussen  spraken we over alles; Deventer, Toronto (waar hij vandaan kwam), economie, geschiedenis, religie, etc. etc.

Na zo’n 1,5 uur bood een andere collega aan om hem naar de oude binnenstad te brengen. Hij wilde wel, maar zijn fysieke gesteldheid liet het hem niet toe. Maar dat vond hij niet erg. Hij vertelde dat deze spontane ontmoeting op de Fabriek, met een paar zzp’ers veel mooier was geweest dan een bezoek aan een paar oude gebouwen, en dat hij de trein weer naar Haarlem terug nam.

En zo zwaaiden wij hem uit. Het was een mooie hartverwarmende ontmoeting. En met een ode aan een oude priester van 84 jaar die de wereld met open ogen rondreist eindig ik deze blog.

Hulde aan Donald,  onze held van vandaag!

Sabbatical Nu levert je de moed op om tijd te hebben. Dan verdien je onderstaand certificaat;

CERTIFICAAT VAN JE EIGEN TIJD

Dit certificaat geeft je recht op;

Te laat komen

De tijd te vergeten

Eeuwig te houden van je moeder

Achteruit te leven

Secondes te sparen en in te plakken

Een last-minute liefdesverklaring af te geven

In 80 minuten de wereld rond te gaan

Door de wekker heen te slapen

Een avondmaal te nuttigen met Maria Magdalena

Een ei uit te broeden

De klok te horen luiden zonder van de klepel te weten

Overtijd te zijn

Geen houdbaarheidsdatum te hebben

Een time-out aan te vragen

Een gebed zonder eind te zijn

Jarig te zijn

Voor Christus geboren te zijn

Een tijdje uit het raam te kijken

Gelukkig te zijn met elk moment

3 minuut 30 te doen over de 100 meter

Op tijd naar bed gaan

De zon op te zien komen

De krant van gisteren te lezen

Morgen te laten voor wat het is

Vandaag iemand ten huwelijk te vragen

Een tijdbom onschadelijk te maken

Te dagdromen en te frit-uren

De wereld stil te zetten

De tijd te doden

Te wonen in een klokhuis

Een eendagsvlieg geboren te zien worden

In de tussentijd te leven

Te genieten van eb en vloed

Rimpels te hebben

Een veer te laten

Je op te winden

Wijzer te worden

Je leven een slinger te geven

Het is nooit te laat om tijd te hebben

Een hele goede middag,

Geheel tegen de regels kom ik met een reactie op een opdracht en wel op zinnentuimel 102.

Feedback: jullie hebben met de opdracht mijn ‘slachtoffer’ uitzonderlijk blij gemaakt!

Goed weekend !